آزادی موقت «فرامرز سه‌دهی» شاعر منتقد؛ سرکوب آزادی بیان در حکومت تهران ادامه دارد
فرامرز سه‌دهی، شاعر و عضو کانون نویسندگان، پس از تفهیم اتهام در دادسرای عمومی و انقلاب شهرستان بهبهان، با قرار وثیقه ۸۰۰ میلیون تومانی به‌طور موقت آزاد شد. اتهامات مطرح‌شده علیه این شاعر، «تبلیغ علیه نظام» و «توهین به خامنه‌ای و مقدسات اسلام» عنوان شده است؛ اتهاماتی که حکومت تهران به‌طور سیستماتیک علیه روشنفکران، نویسندگان و منتقدان سیاسی به کار می‌برد.
فرامرز سه‌دهی یکی از اعضای کانون نویسندگان است؛ نهادی که همواره در برابر سانسور حکومتی ایستادگی کرده و خواستار آزادی بیان و اندیشه در جغرافیای ایران بوده است. با این حال، نویسندگان و شاعران مستقل در سال‌های اخیر تحت فشارهای شدید امنیتی قرار گرفته‌اند و بسیاری از آن‌ها با احکام سنگین زندان، تبعید یا ممنوعیت از فعالیت مواجه شده‌اند.
حکومت تهران با برخوردهای قضایی و امنیتی علیه هنرمندان و نویسندگان، تلاش می‌کند تا هرگونه صدای مخالف را خاموش کند. بازداشت و تفهیم اتهام فرامرز سه‌دهی نیز در همین راستا قابل ارزیابی است؛ اقدامی که نشان‌دهنده افزایش سرکوب فرهنگی و محدودیت‌های فزاینده علیه اهل قلم است.
اتهامات «تبلیغ علیه نظام» و «توهین به مقدسات» ابزارهای شناخته‌شده‌ای هستند که حکومت تهران برای خاموش کردن منتقدان خود به کار می‌گیرد. هرگونه اظهار نظر، سرودن شعر یا نوشتن متن انتقادی می‌تواند به این اتهامات منجر شود و نویسندگان را با تهدیدهای جدی مواجه کند.
در حالی که بحران‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی در جغرافیای ایران تشدید شده و اعتراضات عمومی گسترش یافته است، حکومت تهران بیش از پیش به سرکوب فرهنگی و بستن فضای آزادی بیان روی آورده است. این در حالی است که نهادهای بین‌المللی بارها نقض آزادی بیان در ایران را محکوم کرده‌اند، اما حکومت همچنان به بازداشت و تحت فشار قرار دادن روشنفکران ادامه می‌دهد.
اگرچه فرامرز سه‌دهی به‌طور موقت و با وثیقه‌ای سنگین آزاد شده است، اما تجربه موارد مشابه نشان داده که چنین آزادی‌هایی نه به معنای پایان فشارها، بلکه تنها یک وقفه در روند سرکوب است. بسیاری از فعالان فرهنگی و سیاسی پس از آزادی موقت، دوباره تحت تعقیب قرار گرفته و با احکام سنگین‌تری روبه‌رو شده‌اند.
در شرایطی که نویسندگان، شاعران و روزنامه‌نگاران در معرض سرکوب مداوم قرار دارند، فشارهای حکومت تهران بر روشنفکران می‌تواند شکاف بین مردم و حاکمیت را عمیق‌تر کند و به تشدید نارضایتی عمومی منجر شود.
