آزادی جابر صخراوی پس از ۱۱ سال حبس، شکنجه، بیماری 

جابر صخراوی، زندانی سیاسی عرب اهوازی، پس از تحمل ۱۱ سال حبس در زندان شیبان اهواز، در حالی آزاد شد که سلامت جسمانی او به شدت تحت تأثیر شکنجه‌ها و بی‌توجهی‌های پزشکی قرار گرفته است. آزادی او در حالی رقم خورد که حکومت تهران همچنان سیاست سرکوب سیستماتیک را علیه فعالان سیاسی و مدنی مردم بومی اهوازی دنبال می‌کند.

صخراوی در سال ۱۳۹۳ توسط مأموران اطلاعات اهواز بازداشت و در دادگاه انقلاب به اتهاماتی چون «محاربه» و «اقدام علیه امنیت ملی» محاکمه شد. این اتهامات که به طور گسترده علیه فعالان عرب اهوازی مطرح می‌شود، در اغلب موارد بدون ارائه مستندات معتبر و با تکیه بر اعترافات اجباری حاصل از شکنجه صادر می‌شوند.

او ابتدا به ۱۴ سال و نیم زندان محکوم شد، اما این حکم در دادگاه تجدیدنظر به ۱۲ سال و ۵ ماه کاهش یافت. آزادی او در ۲۸ اسفند ۱۴۰۳ با اعمال تخفیف یک سال و نیم از دوران محکومیت، در حالی صورت گرفت که وخامت وضعیت جسمانی او دیگر قابل انکار نبود.

جابر صخراوی در دوران حبس، بارها تحت شکنجه‌های جسمی و روانی قرار گرفت. او که ماه‌ها در بازداشتگاه اطلاعات اهواز تحت فشار شدید بود، در نهایت با وضعیتی نامساعد به زندان شیبان منتقل شد. این زندان که به دلیل شرایط غیرانسانی و نبود حداقل امکانات پزشکی berجسته است، بار دیگر وضعیت او را وخیم‌تر کرد.

در طول سال‌های حبس، صخراوی دچار سکته مغزی شد و همچنین از بیماری ام‌اس (مولتیپل اسکلروزیس) رنج می‌برد. بیماری او که به مرور زمان با شدت بیشتری همراه شد، با بی‌توجهی عامدانه مسئولان زندان، نبود دارو و درمان مناسب، و محرومیت از امکانات پزشکی، شرایط زندگی او را بیش از پیش دشوار کرد. او بارها برای اعتراض به این وضعیت دست به اعتصاب غذا زد اما با برخورد قهری و سرکوبگرانه روبرو شد.

آزادی جابر صخراوی در حالی اتفاق افتاد که حکومت تهران همچنان سیاست سرکوب را علیه زندانیان سیاسی و مدنی در اهواز دنبال می‌کند. شمار زیادی از فعالان عرب همچنان در زندان به سر می‌برند و با شرایط مشابهی مواجه هستند.

آزادی مشروط و تحت فشار زندانیان بیمار، نه نشانه‌ای از تغییر رویکرد حکومت تهران، بلکه تلاشی برای رهایی از مسئولیت مرگ احتمالی آنان در زندان است. این روش، تاکتیکی است که پیش از این نیز در قبال زندانیان سیاسی بیمار به کار گرفته شده است؛ زندانیانی که یا در اثر شرایط سخت زندان جان خود را از دست داده‌اند یا پس از آزادی با بیماری‌های لاعلاج و عوارض شدید ناشی از شکنجه دست و پنجه نرم می‌کنند.

جابر صخراوی اکنون آزاد است، اما آثار شکنجه، سال‌ها حبس و بیماری، او را به نمادی از بی‌عدالتی و سرکوب سیستماتیک علیه مردم بومی اهوازی تبدیل کرده است.