چگونه مسولين اين همه نااميدي و سرخوردگي را نمي بينند؟
صادق زیبا کلام، استاد علوم سیاسی، در ایران می گوید:«بسیاری از انسانها، وقتی با واقعیتِ تلخی در زندگی‌شان روبرو میشوند، سعی میکنند آنرا نبینند و نپذیرند. رفتارِ نظام هم بی شباهت به رفتارِ اینگونه انسانها نیست؛ ندیدن و نپذیرفتن واقعیت.»
زیبا کلام درادامه می افزاید:« هرطور که به آمار و ارقامِ نتایجِ انتخابات بنگریم، که آمار شرکت کنندگان را بسیار بالاتر از آمار واقعی داده است و به هر شکلی که نتایج آنرا تفسیر کنیم، از این واقعیت نمیتوان گریخت که بیش از نیمی از مردمِ کشور، بواسطه نارضایتی از نظام و بعنوانِ نشان دادنِ اعتراض‌شان به حاکمیت، حاضر نشدند در انتخابات شرکت کنند. بماند سه چهارمیلیون آراء باطله.»
وی گفته است گه جلوگیری از حضورِ نامزدهایِ دیگری که مطلوبِ حکومت نبودند و نکاتِ دیگری که باعث میشوند بزحمت بتوان انتخابات ایران را انتخاباتی آزاد توصیف نمود. انتخابات ۲۸خرداد، آینه‌ایی در برابرِ نظام قرارداد که بزحمت میتواند سیمایِ واقعی خودرا در آن مشاهده نکند. امّا بجایِ دیدنِ واقعیات و پذیرش آن، شروع کرده‌اند به همان سبک و سیاق های همیشگی: “ملّت، یکبار دیگر حماسه آفرید”؛ ” مردمِ همیشه در صحنه مشت محکمِ دیگری بر دهانِ آمریکا، منافقین، سلطنت طلبها، دشمنان نظام و…کوبیدند” و فردا شب هم قرار است برای این “پیروزی” مراسم شکرگزاری بجای آورند.
زیبا کلام در پایان می گوید: «انسان متحیّر میماند که آخر چگونه ممکن است و چگونه میشود که مسئولینِ یک کشوری این همه نارضایتی، این همه ناامیدی و این همه سرخوردگی را میان آحاد ملت نبینند؟ و انگار نه انگار که سیاستها، تدابیر و تصمیمات آنها این همه نارضایتی بوجود آورده است.»
