
شادی برای ترور نه؛ اما شادی برای پایان عمامه های ظلم
در روزهایی که شهروندان غیر فارس و ملل جغرافیای ایران زیر فشار احکام سنگین قاضیان حکومت تهران جانشان به ستوه امده است، از دستگیری فله ای جوانان بیگناه فرهنگی اهوازی تا بخشان عزیزی که حکم اعدامش تأیید شده، و حکم دادگاه فرمایشی برای خاطیان مسجد مکی زاهدان، با کمک قاضیان حکومت تهران به بهانههای مختلف دستگیر و با احکام سنگین روبرو میشوند، ترور علی رازینی و محمد مقیسه، دو قاضی برجسته حکومت تهران، واکنشهای گستردهای در فضای مجازی و میان شخصیتهای سیاسی برانگیخته است. این حادثه که در مقابل کاخ دادگستری تهران رخ داد، بحثهای زیادی را پیرامون نقش این دو قاضی در نظام قضایی حکومت ملایان برانگیخته است.ت.
احمد زیدآبادی، نویسنده و زندانی سیاسی پیشین، در کانال تلگرامی خود با انتشار مطلبی تحت عنوان «تقبیح ترور» نوشت: «ترور از سوی هر کسی، علیه هر کسی و با هر انگیزهای، لازم است بهطور یکپارچه محکوم شود بخصوص در این شرایط ایران که بینهایت خطیر است.»
آتنا دائمی، زندانی سیاسی سابق، در شبکه ایکس به تجربه شخصی خود با محمد مقیسه اشاره کرده و نوشته است: «به یاد ۱۴ سال حبسی که مقیسه برایم صادر کرد افتادم و به لحظهای که گفت هرزه فاحشه، تو مخالف اعدام و حکم خدایی؟ انشاالله پدرت را بکشند ببینم چه کار میکنی، قاتلش را قصاص میکنی یا نه؟»
او همچنین در واکنش به این حادثه نوشته است: «خوشحالم که به درک واصل شدند آن هم نه توسط کسانی که آنها را به بهانه برهم زدن امنیت، به مرگ و حبس محکوم میکردند، بلکه توسط کارمندان خودشان!»
حسین رزاق، دیگر زندانی سیاسی پیشین، در شبکه ایکس اظهار داشت: «برای ترور نباید شادی کرد اما برای به درک رفتن عملههای ظلم باید جشن گرفت.»
همزمان ویدئویی بازنشرشده از سخنرانی محمد مقیسه، یکی از دو قاضی کشتهشده، نشان میدهد که او چندی پیش در دیدار با رئیس قوه قضائیه گفته بود: «ما قضات دیوان عالی کشور بازوان قدرتمند خامنهای و انقلاب بودیم و همچنان خواهیم بود.»
ناظران میگویند رازینی و مقیسه قاضی نبودند، بلکه افرادی بودند که پس ازکودتای 57 ملایان برای سرکوب و کشتار مخالفان منصوب شدند و نظام ملایان تهران بر پایه این کشتهها بنا شده است.
در حالی که برخی چهرههای سیاسی و حقوق بشری از اصول انسانی در محکومیت ترور سخن میگویند، برخی دیگر این حادثه را فرصتی برای بازخوانی عملکرد این دو قاضی در نظام قضایی و ابراز خوشحالی از حذف «عملههای ظلم» دانستهاند.