انفجار در ستاد بنیاد مسکن چابهار؛ پیام هشدارآمیز یا اعتراض مسلحانه؟
روز شنبه ۴ اسفند ۱۴۰۳، گروهی از افراد مسلح به ستاد بنیاد مسکن شهرستان چابهار در منطقه عثمان‌آباد حمله کردند و پس از تخلیه کارکنان، ساختمان را منفجر کردند. شدت انفجار به حدی بود که بخش‌های زیادی از این مرکز تخریب شد و صدای آن در مناطق وسیعی شنیده شد. این حادثه، در حالی رخ داده که منطقه چابهار طی سال‌های اخیر شاهد افزایش نارضایتی‌های مردمی و تحرکات مسلحانه بوده است.
حمله سازمان‌یافته یا پیامی هشدارآمیز؟
یکی از نکات مهم در این حادثه، تخلیه کارکنان پیش از انفجار است که نشان می‌دهد عاملان حمله قصد آسیب‌رساندن مستقیم به افراد را نداشته‌اند. این امر گمانه‌زنی‌هایی را درباره انگیزه‌های این اقدام ایجاد کرده است؛ آیا این انفجار یک اقدام هشدارآمیز نسبت به سیاست‌های حکومت تهران در این منطقه بوده است؟
زمینه‌های نارضایتی در چابهار؛ محرومیت، تبعیض و کنترل امنیتی شدید
چابهار و مناطق اطراف آن ازجمله مناطقی است که همواره با چالش‌های بزرگی مانند فقر، تبعیض، زمین‌خواری و پروژه‌های عمرانی ناکارآمد مواجه بوده است. بنیاد مسکن در این منطقه عمدتاً مسئول ساماندهی مناطق روستایی است، اما بسیاری از مردم بومی، عملکرد این نهاد را در راستای تغییر بافت جمعیتی و سلب مالکیت سنتی از آنان می‌دانند.
در سال‌های اخیر، افزایش کنترل امنیتی، فشارهای اقتصادی و پروژه‌های توسعه‌ای که به نفع بومیان نبوده، باعث گسترش اعتراضات و شکل‌گیری گروه‌های معترض شده است.
حکومت تهران در برابر چالش امنیتی جدید؟
با توجه به شدت انفجار و هدف‌گیری یک نهاد دولتی، این حادثه می‌تواند پیامدهای امنیتی مهمی داشته باشد. حکومت تهران که همواره تلاش کرده تحرکات اعتراضی در بلوچستان را با سرکوب شدید کنترل کند، ممکن است در برابر چالشی تازه قرار گرفته باشد.
درصورتی‌که این حمله آغازگر موجی از اقدامات مشابه باشد، آیا حکومت تهران قادر به مهار نارضایتی‌ها در بلوچستان خواهد بود یا این حادثه سرآغاز تحولات بزرگ‌تری در این منطقه خواهد شد؟
