اعدام و حبس طولانی برای معترضان بوکان؛ سرکوب سیستماتیک تحت لوای «عدالت»
دادگاه کیفری یک ارومیه در تازه‌ترین دور از سرکوب اعتراضات ۱۴۰۱، سه معترض بازداشت‌شده در بوکان را به اعدام و زندان‌های طولانی‌مدت محکوم کرد. بر اساس این حکم، پژمان سلطانی به اعدام، رزگار بیگ‌زاده بابامیری به ۱۵ سال حبس و علی (سوران) قاسمی به ۱۰ سال زندان محکوم شده‌اند. کاوه صالحی، متهم چهارم پرونده، تبرئه شده است.
این احکام در حالی صادر شده‌اند که حکومت تهران همواره به استفاده از دادگاه‌های غیرشفاف و بدون رعایت اصول دادرسی عادلانه متهم بوده است. پرونده‌سازی‌های گسترده، اعترافات تحت شکنجه و فقدان حق دفاع مستقل، روندی آشنا در دادگاه‌های امنیتی ایران است.
حکم اعدام پژمان سلطانی و احکام سنگین دیگر، بخشی از راهبرد حکومت تهران برای سرکوب جنبش اعتراضی است. حکومت تلاش دارد با صدور احکام اعدام و زندان‌های طولانی‌مدت، فضای رعب و وحشت ایجاد کرده و از شکل‌گیری اعتراضات جدید جلوگیری کند.
در جریان اعتراضات ۱۴۰۱ که با شعار «زن، زندگی، آزادی» آغاز شد، حکومت تهران نه‌تنها معترضان را با گلوله سرکوب کرد، بلکه صدها نفر را بازداشت و به احکام ناعادلانه، از جمله اعدام، محکوم کرد. پرونده بوکان نیز نمونه‌ای دیگر از اجرای عدالت نمایشی در دستگاه قضایی حکومت تهران است.
اعدام و صدور احکام سنگین علیه معترضان، واکنش‌های گسترده‌ای از سوی نهادهای حقوق بشری و جامعه بین‌المللی را در پی داشته است. اما آیا این فشارها می‌توانند حکومت تهران را از تداوم سرکوب بازدارند؟
در شرایطی که اعتراضات مردمی هنوز در اشکال مختلف ادامه دارد، چنین احکامی تنها بر خشم عمومی خواهد افزود و ممکن است زمینه‌ساز موج‌های جدیدی از نارضایتی و اعتراضات گسترده‌تر شود.
