اگر حکومت تهران به جای فروش فیلترشکن برای ساخت مدارس در مناطق محروم هزینه می کرد؟

بر اساس آمارهای منتشر شده توسط وزارت ارتباطات و مسئولان دیگر، گردش مالی خرید و فروش فیلترشکن در ایران به حدود ۲۰ هزار میلیارد تومان می‌رسد. اعلمی مقایسه‌ای ساده ارائه کرده است: هزینه ساخت یک مدرسه شش کلاسه در مناطق محروم حدود ۳ میلیارد تومان است. با این رقم، درآمد فروش فیلترشکن می‌تواند حدود ۶۶۶۶ مدرسه را احداث کرده و امکان تحصیل برای بیش از ۸۰۰ هزار دانش‌آموز را فراهم کند.

دوگانگی در تأمین هزینه‌ها

وی همچنین از دوگانگی و رویکرد مالی حکومت تهران انتقاد کرده است؛ مردم در ابتدا هزینه اینترنت را می‌پردازند، اما پس از اعمال فیلترینگ، برای دسترسی به اینترنت باید دوباره هزینه خرید فیلترشکن را بپردازند. این وضعیت نشان از سیاستی دارد که به جای خدمت‌رسانی، فشار اقتصادی بیشتری را بر مردم وارد می‌کند.

استفاده نامشخص از درآمدها

اعلمی همچنین خواستار شفافیت در مدیریت درآمدهای حاصل از فروش فیلترشکن شده و از مسئولان خواسته است توضیح دهند این درآمدها دقیقاً در کجا هزینه می‌شود. وی اشاره کرده است که اگر وزارت ارتباطات و سایر نهادهای ذی‌ربط وعده‌های خود را عملی نمی‌کنند، حداقل باید مشخص کنند که این پول هنگفت چگونه خرج می‌شود.

فشار حداکثری بر مردم

اعلمی معتقد است که حکومت تهران از این درآمدها نه برای رفع نیازهای مردم، بلکه برای جبران هزینه‌های داخلی و خارجی خود، به‌ویژه حمایت از گروه‌هایی چون حزب‌الله و حماس، استفاده می‌کند. به گفته او، این سیاست‌ها باعث شده تا بار مالی ناشی از این تصمیمات بر دوش مردم گذاشته شود، و شرایط زندگی برای آنها دشوارتر گردد.

این اظهارات نشان‌دهنده این واقعیت است که تخصیص منابع در ایران با مشکلات بنیادین مواجه است. به جای اقدامات مقطعی و کسب درآمد از راه‌هایی که فشار بیشتری بر مردم وارد می‌کند، سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌هایی چون آموزش و بهداشت می‌تواند جامعه را از چرخه فقر و کمبود خارج کند.

این مسئله برای مردم و فعالان مدنی یادآور اهمیت مطالبه شفافیت و تخصیص بهینه منابع از سوی دولت است، تا نسل آینده از امکانات برابر برای پیشرفت و آموزش بهره‌مند شوند.