روایت دردناک زندانی سیاسی حمزه سواری (لفته) از اعدام دو برادرش و شرایط سخت زندان
براساس گزارش منابع مطلع در تاریخ ۲۰ شهریور ۱۳۸۶، دو برادر حمزه سواری لفته، محمدعلی و جعفر، به طور همزمان اعدام شدند.
حمزه سواری، که خود زندانی سیاسی است، در روایت‌های خود از آن شب به شدت متاثر و دچار درد و رنج است. او گفته است که در لحظات خداحافظی با برادرانش، احساس می‌کرده قلبش از سینه‌اش بیرون می‌آید و تمام خاطرات کودکی‌اش با برادرانش در محله کوت عبدالله در ذهنش زنده شده است.
حمزه سواری (لفته)، که در تاریخ ۱۱ شهریور ۱۳۸۴ بازداشت شده و به اعدام محکوم شده بود، پس از مدت‌ها حبس، در نهایت حکم اعدامش به حبس ابد تقلیل یافت.
او در زندان‌های مختلف از جمله اهواز، شیراز و رجایی شهر به سر برده است. در طی ۱۷ سال حبس، حمزه با مشکلات جدی سلامتی مواجه شده و از شکنجه‌های فیزیکی و روحی سختی رنج برده است. او به بیماری‌های مختلف از جمله واریکوسل، کیست بیکر، آرتروز، و التهاب دیواره ریه مبتلا شده است.
در دوران حبس خود، حمزه سواری با شکنجه‌های وحشیانه‌ای روبرو شده و برای دوری از این شرایط، تبعید خودخواسته به زندان رجایی شهر را انتخاب کرده است.
او همچنین به عنوان یک فرد تحصیل‌کرده، به یادگیری و تدریس زبان‌های مختلف در زندان پرداخته است.
حمزه سواری در نامه‌ای که از وضعیت زندان کارون اهواز نوشته، به شرایط دشوار و شکنجه‌های بی‌رحمانه‌ای که تحمل کرده، اشاره کرده و از سختی‌هایی که زندانیان دیگر نیز با آن مواجه بودند، پرده برداشته است. بسیاری از زندانیان سیاسی که در این سال‌ها با او همبند بوده‌اند، از مقاومت و ایستادگی او در برابر ظلم و نقض حقوق بشر یاد کرده‌اند.
زندانی سیاسی سهیل عربی و آرش صادقی نیز در توصیف حمزه سواری به ویژگی‌های برجسته‌ای همچون ایستادگی، فداکاری و تلاش برای تعلیم و آموزش در زندان اشاره کرده‌اند.
