«حصیر بافی» هنر دست زنان دهستان احمدی در شمال هرمزگان
دهستان احمدی منطقه‌ای از توابع شهرستان حاجی‌آباد در شمال هرمزگان است. این منطقه سال‌هااست به دلایلی از جمله خشکسالی در فهرست مناطق کمتر برخوردار ایران قرار گرفته است.
حصیربافی یکی از صنایع‌دستی و هنرهای زیبایی می‌باشد که از زمان‌های دور تا به امروز در کشورهای مختلف جهان رایج است. این هنر به صورت فعالیت خانگی در بسیاری از مناطق کشور از جمله مناطق جنوبی اهواز رایج است که زنان و مردان برای پر کردن اوقات فراغت و تامین مخارج زندگی محصولات حصیری کاربردی زیبایی مانند، سبد، زنبیل، پرده و غیره به شیوه‌های مختلف تولید می‌کنند.
در این میان زنان دهستان احمدی با تلاش خود صنایع دستی رو به فراموشی منطقه، شامل حصیر بافی، زری بافی،کمه زنی، ودوو بافی و پروند بافی را احیاء کرده‌اند.
تاریخ نگاران، پس از سنگ تراشی ، سبدبافی با رشته‌های گیاهی را کهن‌ترین صنعتی می‌دانند که انسان با آن آشنا شده است و نمونه‌های حصیر یافت شده در عراق، که احتمالا ً متعلق به ۵۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح است بازگو کننده قدمت حصیر بافی است.حصیر بافی ؛ هنری گِره خورده به نخل های اهواز است.
در مناطق عرب نشین به علت فراوانی درختان نخل، هنر صنعت حصیر بافی به موازات شغل کشاورزی رواج یافته است و انواع سبد‌ها، محصولات کاربردی و زیرانداز‌ها با کاربرد نوار‌های تهیه شده از برگ درخت خرما تولید می‌شود.
در گذشته هیچ گاه حصیر بافی هرمز، به عنوان حرفه اصلی مردم مطرح نبود و همواره کشاورزان به این حرفه به عنوان کار جانبی در نظر می‌گرفتند و از درآمد مختصر آن به گردش چرخ اقتصاد خانواده کمک می‌کردند.
امروزه محصول حصیرهرمز به عنوان یک هنر صنعت در اغلب مناطق شناخته شده است. شیوه‌ی مشابه حصیر بافی اهواز، در کشورهای عربی همجوار نیز رواج دارد.
اهمیت فرهنگی و اقنصادی محصول حصیر باعث شده است در سال‌های اخیر تولید کنندگان فعال در اهواز به ویژه در مناطق عرب نشین توجه ویژه‌ای به این هنر صنعت داشته باشند.
علاوه بر هرمز و بوشهر شهرستان‌های فلاحیه(شادگان) ، آبادان ، محمره(خرمشهر) ، دشت آزادگان ، هویزه ، شوش ، دزفول مهم ترن مراکز حصیر بافی اهوازمحسوب می‌شوند.
این نوع حصیر بافی در سال‌های اخیر علاوه بر هرمز و بوشهر در شهرستان‌های اهواز و کارون نیز رونق گرفته است.حصیر بافی ؛ هنری که تار و پودش به نخل های اهواز گِره خورده است.
