مرگ  دردناک گاومیش ها در تالاب هورالعظیم 

بستن سدهایی بروی رودخانه های کرخه و کارون سبب بروز فاجعه زیست محیطی مرگ گاومیش ها در تالاب شده است.

سیاست خشک کردن تالاب‌های منطقه اهواز؛مرگ ماهی‌ها، گاومیش‌ها و هور را در تالاب بین المللی هورالعظیم رقم زده است؛ این تالاب که از رودخانه کرخه و شاخه‌های آن تامین می‌شد، زیستگاه اصلی‌ ماهی‌های بومی، گاومیش‌ها و محل امرار معاش روستاییان بسیاری است.

از طرفی سکوت مسئولان استان در برابر فاجعه زیست محیطی در پایین دست کرخه و کارون بسیار نگران کننده و با انتقاد شدید مردم بومی این مناطق مواجه شده است.

سیاست خشک کردن هورالعظیم قصه امروز و دیروز نیست اما توالی مکررا این سیاست سبب به شماره افتادن نفس های این تالاب  شده است.

 نمایندگان خوزستان می گویند سیاست های بخشی نگری آبی و سوءمدیریت ها وضعیت هور را به اینجا رسانده و فعالان محیط زیست منطقه می گویند خشکی هور از پرداخت نشدن حق آبه و ظلم آشکار وزارت نیروست.

 در مقابل اما مدیرکل محیط زیست خوزستان معتقد است خشک شدن بخشی از تالاب ها به عنوان چرخه ای طبیعی در جهان قابل قبول است و «این اتفاق طبیعی است.» 

برای رمزگشایی از آنچه حالا هورالعظیم را به این وضع کشانده دلایل دیگری هم مطرح است، از ناآگاهی وزارت نفت در حفاری و استخراج نفت که بسیاری باور دارند تسریع خشکی تالاب به واسطه این ناآگاهی عجیب بوده گرفته تا تجمع طرح های صنعتی پرمصرف آبی در مناطق کم آب که حتی باعث بروز تنش های اجتماعی در شهرهای بالادست زاگرس همچون لرستان، اصفهان و یزد هم شده است بیانگر سیاست پنهان حکومت جمهوری اسلامی ایران برای کوچ اجباری مردم عرب بومی این سرزمین است. 

این که وضعیت کنونی هورالعظیم را تنها محدود به پرداخت نشدن حق آبه کنیم شاید به نوعی ساده سازی ماجرا باشد و دیگر عوامل موثر در شرایط کنونی هور فراموش شود. اما در سه دهه اخیر چه اتفاقی افتاده که از آن تالاب پرآب حالا فقط گل ولای و مرداب باقی مانده است؟