سرکوب، غارت، بی‌عدالتی؛ روایت تلخ عباس دزفولی از زندان تا بی‌خانمانی

عباس دزفولی، فعال مدنی و زندانی سیاسی سابق، قربانی یکی از بی‌رحمانه‌ترین سرکوب‌های حکومت تهران است. او که تاکنون دو بار توسط نیروهای سپاه ثارالله بازداشت شده، پس از تحمل حبس طولانی‌مدت، اکنون در شرایطی سخت و بدون حمایت، به حال خود رها شده است.

بازداشت در نیمه‌شب؛ غارت و شکنجه

در مهرماه ۱۴۰۱، هم‌زمان با اعتراضات گسترده علیه حکومت تهران، ۱۵ نیروی لباس‌شخصی سپاه ثارالله در یک حمله شبانه به منزل عباس دزفولی، او را با تهدید اسلحه و شکنجه بازداشت کردند. این نیروها علاوه بر ضرب‌وشتم، اموال او را که بیش از ۷ میلیارد تومان ارزش داشت، به همراه ۱۰ هزار دلار پول نقد، اسناد هویتی، کارت‌های بانکی و وسایل شخصی او به غارت بردند. پس از ساعت‌ها شکنجه در منزل، او را به بازداشتگاه مخوف «یک الف» منتقل کردند، درحالی‌که کلید خانه‌اش برای چند روز در اختیار نیروهای سپاه بود و آنها صحنه‌سازی کردند تا وانمود شود سرقتی رخ داده است.

سلول انفرادی، بازجویی، دادگاهی فرمایشی

عباس دزفولی پس از ۳ هفته سلول انفرادی و شکنجه‌های روحی و روانی به زندان اوین منتقل شد. ۶ ماه در بلاتکلیفی و بدون دسترسی به وکیل ماند و سپس در یک دادگاه نمایشی، که با حضور محسنی اژه‌ای و عوامل صداوسیما برگزار شد، بدون هیچ سندی مورد محاکمه قرار گرفت. او با رد اتهامات ساختگی، حاضر به اعتراف نشد و دادگاه نیز نتوانست مدرکی علیه او ارائه کند. پس از ۱۵ ماه حبس غیرقانونی، سرانجام در دی‌ماه ۱۴۰۲ آزاد شد، اما نه کارت هویتی دارد، نه حساب بانکی، نه خانه و نه شغل. خودروی او نیز توسط سپاه مصادره شده و اکنون شب‌ها را در خانه دوستانش می‌گذراند.

بازداشت اول؛ سابقه سرکوب در آبان ۹۸

این نخستین‌بار نبود که دزفولی طعم سرکوب حکومت تهران را چشید. در جریان اعتراضات آبان ۱۳۹۸، نیروهای سپاه بار دیگر به خانه‌اش حمله کرده و او را بازداشت کردند. او پس از ۷ ماه حبس در اوین، توسط قاضی ایمان افشاری به ۶ سال زندان محکوم شد، اما در نهایت پس از ۱۳ ماه حبس در دی‌ماه ۱۳۹۹ آزاد گردید.

صدایی که باید شنیده شود

سرنوشت عباس دزفولی نمونه‌ای از بی‌عدالتی گسترده‌ای است که بر فعالان مدنی و زندانیان سیاسی سایه افکنده است. او که اکنون در شرایطی دشوار و بدون هیچ‌گونه حمایت رسمی یا حقوقی زندگی می‌کند، همچنان در سکوت خبری قرار دارد. انتشار این روایت، گامی ضروری برای حمایت از صدها زندانی سیاسی است که تحت ظلم و سرکوب حکومت تهران، در سکوت محو می‌شوند.