سرکوب رسانه‌ای و تبعیض سیستماتیک؛ حکومت تهران و برخورد دوگانه با مردم عرب اهواز

بازداشت روزنامه‌نگاران و فعالان رسانه‌ای در اهواز، بخشی از سیاست سرکوب و تبعیض سیستماتیک حکومت تهران علیه مردم عرب اهوازی است. حکومت نه‌تنها هرگونه صدای مخالف را در این منطقه سرکوب می‌کند، بلکه مجازات‌های تحمیلی علیه فعالان عرب اهواز، به‌مراتب سنگین‌تر و سخت‌تر از سایر مناطق است.

برخورد دوگانه؛ عدالت یا انتقام؟

مقایسه برخورد حکومت با چهره‌های هنری و فرهنگی در مناطق مختلف نشان‌دهنده رویکرد نژادپرستانه تهران در مجازات شهروندان عرب اهوازی است. سه خواننده ایرانی، مهدی یراحی، توماج صالحی و شروین حاجی‌پور به دلیل آثار اعتراضی خود تحت پیگرد قرار گرفتند، اما تنها مهدی یراحی، به‌عنوان یک خواننده عرب اهوازی، با حکم شلاق روبه‌رو شد. این تفاوت در برخورد، نمونه‌ای از بی‌عدالتی آشکار و رفتار دوگانه حکومت تهران در مواجهه با فعالان فرهنگی است.

زندان، شکنجه و تبعیض حتی در مجازات

کارگران بسیاری در زندان‌های مختلف، از اوین تا شیبان اهواز، محبوس‌اند، اما احکام سنگین و مجازات‌های بی‌رحمانه به‌طور خاص برای کارگران اهوازی اعمال می‌شود. این روند نشان می‌دهد که حکومت علاوه بر سرکوب اعتراضات مردمی، تلاش دارد با ایجاد فضای وحشت، هرگونه اعتراض در میان مردم عرب اهواز را در نطفه خفه کند.

زندان اوین و زندان شیبان؛ تفاوت در برخورد با زندانیان

انتشار ویدئویی از بند زنان زندان اوین، که زندانیان در آن به رقص و شادی می‌پرداختند، این سؤال را ایجاد می‌کند که آیا زندان شیبان اهواز هم امکان حداقلی برای نفس کشیدن دارد یا تنها صدایی که از آن شنیده می‌شود، فریاد شکنجه‌شدگان است؟ شرایط اسفبار زندانیان در اهواز، به‌ویژه فعالان عرب، گواهی بر تبعیض عمیق و سیستماتیکی است که حکومت تهران علیه این مردم اعمال می‌کند.

سرکوب خونین اعتراضات در اهواز؛ سیاست هدفمند حکومت تهران

اعتراضات مردمی در سراسر جغرافیای ایران رخ می‌دهد، اما حکومت در برخورد با ملت عرب اهواز، از همان لحظه اول، سیاست سرکوب مسلحانه را اجرا می‌کند. در حالی که اعتراضات در تهران و دیگر شهرها ممکن است هفته‌ها ادامه یابد، در اهواز، معترضان با شلیک مستقیم گلوله روبه‌رو می‌شوند.

جامعه جهانی در برابر این بی‌عدالتی چه می‌کند؟

حکومت تهران، مردم عرب اهواز را تحت سلطه خود نگه داشته و آنان را با شدیدترین احکام مجازات می‌کند، در حالی که اعتراضات مشابه در دیگر مناطق، با برخوردهای نرم‌تری مواجه می‌شوند. این رفتار، تبعیض سیستماتیک و رویکردی نژادپرستانه علیه مردم بومی اهواز را آشکار می‌کند.

 آیا جامعه جهانی در برابر این ظلم آشکار سکوت خواهد کرد؟
 تا چه زمانی مردم عرب اهواز باید هزینه سیاست‌های سرکوبگرانه و تبعیض‌آمیز حکومت تهران را بپردازند؟

سعیده بندر