از جنوب اهواز تا خارطوم؛ چگونه منابع جغرافیای ایران به جای مردم، صرف نفوذ منطقه‌ای می‌شود؟
در حالی که شهرها و روستاهای جنوب اهواز از کمترین امکانات شهری مانند گازکشی، آسفالت مناسب و مدارس استاندارد محروم هستند، حکومت تهران بار دیگر تصمیم گرفته منابع مالی و منابع ملی را صرف بازسازی یک کشور دیگر کند.
بر اساس توافقی که در کمیسیون مشترک اقتصادی میان تهران و خارطوم صورت گرفته، شرکت‌های ایرانی در بازسازی خرابی‌های جنگ در سودان مشارکت خواهند کرد.
این در حالی است که مناطق جنگ زده اهواز بعد از 35 سال هنوز بازسازی نشده است .
اهداف پنهان در بازسازی سودان
این نخستین بار نیست که حکومت تهران، با وجود بحران‌های اقتصادی و فشارهای معیشتی داخلی، منابع خود را در کشورهای دیگر صرف می‌کند. از تأمین سلاح و تجهیزات برای گروه‌های نیابتی در لبنان، سوریه و یمن گرفته تا بازسازی مناطق جنگ‌زده در غزه و عراق، همگی در چارچوب سیاست نفوذ منطقه‌ای تهران قرار دارند. این بار نیز، سودان به مقصد جدید سرمایه‌گذاری‌های خارجی تبدیل شده است، در حالی که بسیاری از مردم در جغرافیای ایران حتی از ابتدایی‌ترین نیازهای زندگی محروم هستند.
سودان از دهه‌ها پیش یکی از نقاط مورد توجه تهران در آفریقا بوده است. حمایت از ارتش سودان به‌عنوان نیروی سرکوب مخالفان داخلی، نشان‌دهنده تلاش تهران برای ایجاد روابط نزدیک‌تر با ساختار نظامی این کشور است. در این میان، هیچ اشاره‌ای به حمایت از مردم سودان که تحت بمباران و خشونت‌های داخلی قرار دارند، نشده است.
محرومیت مردم اهواز و توسعه در کشورهای دیگر
این سیاست خارجی در حالی دنبال می‌شود که روستاهای جنوب اهواز، از امکاناتی مانند آب سالم، برق پایدار، و جاده‌های استاندارد محروم‌اند. مدارس غیراستاندارد، نبود امکانات پزشکی و گازرسانی، شرایطی را رقم زده که مردم این مناطق با مشکلات شدید معیشتی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. با این حال، حکومت تهران مدارس، بیمارستان‌ها و پروژه‌های زیرساختی را در کشورهای دیگر تأمین مالی می‌کند.
منابع غارت‌شده ملت اهوازی در خدمت سرکوب منطقه‌ای
نفت و گاز اهواز، که باید صرف توسعه و بهبود زندگی مردم این سرزمین شود، به منبع مالی سرکوب در داخل و گسترش نفوذ در خارج تبدیل شده است. این روند نشان‌دهنده سیاستی است که نه‌تنها رفاه مردم تحت حاکمیت خود را تأمین نمی‌کند، بلکه از منابع آنان برای سرکوب بیشتر و گسترش سیاست‌های منطقه‌ای استفاده می‌کند.
حکومت تهران، که مدعی مقابله با استکبار و حمایت از مستضعفان است، در عمل سیاستی را دنبال می‌کند که فشار اقتصادی را بر مردم خود افزایش داده و منابع کشور را در مناطق دیگر صرف می‌کند. سودان تنها یکی از نمونه‌های این سیاست است که در آن، منابع مالی و فنی ایران به جای مردمش، به ارتش و پروژه‌های اقتصادی در خارج از مرزها اختصاص یافته است.
این در حالی است که مردم اهواز و دیگر مناطق محروم، همچنان درگیر کمبودهای اساسی و ابتدایی زندگی هستند.
