شیخ سلمان بن سلطان کعبی، حاکم اهواز در قرن هجدهم

کشور عربی اهواز که در سال ۱۹۲۵ توسط تهران اشغال شد، یکی از برجسته‌ترین کشورهای عربی تحت اشغال در عصر مدرن است و مورخان آن را “فلسطین دوم” می‌نامند. اهواز مرکز تمدن و ثروت در ساحل شرقی خلیج  به شمار می‌رود.

خاندان “بنی کعب” از برجسته‌ترین خانواده‌هایی هستند که تا اشغال ایران در سال ۱۹۲۵ حکومت اهواز را در دست داشتند. شیخ خزعل کعبی، آخرین حاکم این کشور، پس از نبردهای فراوان در زندان‌های اشغالگران ایرانی به شهادت رسید.

در قرن هجدهم، شیخ سلمان بن سلطان الناصری کعبی، امیر اهواز (۱۷۳۷–۱۷۶۷)، از برجسته‌ترین حاکمان این کشور بود. او به‌خاطر نبرد معروف “ام الطوق” علیه نیروهای اشغالگر بریتانیایی شهرت دارد.

در دوران شیخ سلمان بن سلطان، اهواز شاهد پیشرفت و رونق بزرگی بود. او در زمینه‌های عمرانی و اقتصادی تلاش‌های بسیاری کرد، از جمله حفر کانال‌ها، ایجاد سدها، سازماندهی کشاورزی و بهبود زیرساخت‌ها.

در حوزه نظامی، شیخ سلمان موفق به ایجاد ناوگان دریایی قدرتمندی برای دفاع از اهواز در برابر طمع غارتگران شد. در سال ۱۷۴۷ میلادی، او موفق شد پس از نبردی سنگین با مهاجمان فارس، مقر امارت خود را از قبان به شهر فلاحیه در دورق منتقل کند.

در سال ۱۷۶۵ میلادی، او حمله عثمانی به کعب را دفع کرد و ناوگان اهواز توانست تعدادی از کشتی‌های عثمانی را تصرف کند، که در نهایت منجر به عقب‌نشینی عثمانی‌ها به بصره شد.

ناوگان احواز همچنین با ناوگان بریتانیایی وابسته به کمپانی هند شرقی درگیر شد و توانست دو کشتی بریتانیایی به نام‌های “سالی” و “یخت” را تصرف و به قبان منتقل کند.

شیخ سلمان بیشتر سال‌های حکومت خود را صرف تقویت پایه‌های دولت اهواز و حفاظت از استقلال آن کرد و در کنار این تلاش‌ها، پروژه‌های عمرانی و اقتصادی مهمی را نیز به سرانجام رساند.

شیخ سلمان کعبی در سال ۱۷۶۷ میلادی درگذشت و پس از او حکومت به فرزندان و نوادگانش رسید.

آخرین امیر اهواز، شیخ خزعل کعبی بود که پیش از اشغال این کشور توسط تهران در دوران رضا شاه پهلوی حکومت می‌کرد.

قبیله بنی کعب که از نسل کعب بن عامر بن ربیعه بن صعصعه از بنی عدنان هستند، یکی از مهم‌ترین قبایل عربی است که در جنوب غربی اهواز مستقر شده و جمعیت زیادی از آن‌ها در محمره ساکن‌اند.