وضعیت بحرانی تغذیه در بند زنان زندان سپیدار؛ نقض آشکار حقوق انسانی
وضعیت تغذیه در بند زنان زندان سپیدار اهواز، به گزارش منابع مختلف، به حدی بحرانی شده است که نه‌تنها سلامت جسمی زندانیان را تهدید می‌کند، بلکه نشانه‌ای از بی‌توجهی نظام‌مند به حقوق اولیه آنان است. کاهش سهمیه غذا و عدم تأمین حداقل نیازهای تغذیه‌ای، چالشی جدی برای زندانیان این بند به وجود آورده است.
بر اساس گزارش‌ها، مقدار غذای توزیعی به زندانیان به نصف کاهش یافته و مسئولان زندان مدعی‌اند که امکان تأمین غذای کافی وجود ندارد. این وضعیت موجب شده که بسیاری از زندانیان، به ویژه کسانی که توانایی مالی برای تهیه غذا ندارند، با سوءتغذیه مواجه شوند. به گفته شاهدان، در روزهای اخیر ۲۸ زندانی به‌طور کامل از دریافت غذا محروم شده‌اند و وعده‌های غذایی به حدی ناکافی است که برخی حتی یک کفگیر برنج دریافت نکرده‌اند.
در شرایطی که سرمای زمستان نیاز به تغذیه مناسب را افزایش می‌دهد، زندانیان به‌جای وعده‌های غذایی استاندارد، تنها یک سیب‌زمینی آب‌پز برای شام دریافت می‌کنند. این وضعیت نه‌تنها بی‌رحمانه است، بلکه نقض آشکار استانداردهای حقوق بشر و الزامات بین‌المللی درباره شرایط زندان‌ها به‌شمار می‌رود.
اعتراضات زندانیان به این وضعیت با واکنش تند مسئولان زندان مواجه شده است. قطع تلفن‌های بند زنان، که تنها راه ارتباطی زندانیان با خانواده‌هایشان است، نشانه‌ای از تلاش برای سرکوب صدای اعتراضات و جلوگیری از انتشار اخبار وضعیت وخیم زندان سپیدار است.
این شرایط اسفبار، علاوه بر تأثیر مستقیم بر سلامت و کرامت انسانی زندانیان، پیامدهای گسترده‌تری دارد. سوءتغذیه می‌تواند آسیب‌های جسمی و روانی بلندمدتی به زندانیان وارد کند و بی‌توجهی مسئولان، نشانه‌ای از نبود شفافیت و پاسخگویی در نظام زندان‌هاست.
پرسش اصلی این است که آیا این وضعیت نتیجه ضعف مدیریتی است یا رویکردی عامدانه برای فشار بر زندانیان؟ جامعه بین‌المللی و نهادهای حقوق بشری تا چه حد می‌توانند برای تغییر این شرایط اقدام کنند؟
